Predsjednici Privredne komore Crne Gore

Sjedište Privredne komore Crne Gore, osnovane 1928. godine pod imenom Trgovačko – industrijska i zanatska komora, nalazi se u zgradi na uglu ulica Novaka Miloševa i Marka Miljanova u Podgorici.

Riječ je o nekadašnjem Domu Trgovačko – industrijske i zanatske komore, o čijoj je izgradnji odluku donijelo njeno Predsjedništvo 8. oktobra 1936. godine.
Zemljište na kojem će ovaj dom biti izgrađen darovao je ugledni industrijalac i preduzetnik Mićo Stijović (1886 – 1946), prvi predsjednik Trgovačko – industrijske i zanatske komore, od 1928. do 1930. godine.

Kako navode istorijski zapisi, Predsjedništvo je tada odlučilo da Dom Komore ima prizemlje predviđeno za poslovne prostorije i sprat za kancelarije, a na kojem bi se nalazila i velika, svečana vijećnica.

Dom Komore je projektovao građevinski inženjer Veliša Popović (1894. – 1974.), poznat i po radu na zgradi Opštine Podgorica.
Komorin dom je završen, svečano otvoren i, kako se navodi, osvještan u maju 1939. godine. Njegova izgradnja koštala je oko 1.400.000 tadašnjih dinara Kraljevine Jugoslavije.

Za razliku od većine tadašnje podgoričke arhitekture, Dom Trgovačko – industrijske i zanatske komore nije stradao prilikom bombardovanja u Drugom svjetskom ratu.

Zgrada je nadograđena 1966. godine po projektu arhitekte Milana Popovića.

I danas, nakon decenija postojanja, ovaj objekat okuplja privrednike i mjesto je sa kojega polaze inicijative za poboljšanje uslova poslovanja u Crnoj Gori.

„Zgrada Komore nije ništa izgubila od dalekog vremena kad je građena. Do u najmanji detalj primjenjena su besprekorna rješenja za potpuno različite, a usaglašene nivoe. Djelom u neočekivanom, a iskorišćenom redosljedu, tretirani su prozorski otvori i veliki ugaono postavljeni balkon“, (Pogled, časopis Inženjerske komore Crne Gore 2012. godine).

DOSADAŠNJI PREDSJEDNICI

Mićo Stijović

Mićo Stijović je bio prvi predsjednik Trgovačko – industrijske i zanatske komore u Podgorici, od 1928. do 1930. godine.

Rođen je 1886. godine u Podgorici. Završio je Trgovačku školu u Skadru. Borio se u balkanskim i u Prvom svjetskom ratu. U Kraljevini Jugoslaviji Stijović je bio poznati industrijalac, preduzetnik koji je podsticanjem inovacija na svim nivoima proizvodnje postizao konkurentsku prednost. Bio je vlasnik pilane u Bijelom Potoku kod Kolašina, kao i kompleksa šuma u Ostrovačkoj i Biogradskoj gori, prodavnice rezane drvne građe i prvog bioskopa u Podgorici. Mićo Stijović je ustupio zemljište na kojem je izgrađena zgrada Komore, u kojoj je ova asocijacija privrednika i danas.

Za vrijeme dvogodišnjeg mandata Stijovića, predstavnicima vlasti su podnesene brojne predstavke kojima je traženo poboljšanje privrednih prilika. Komora je intervenisala, da se ukine trošarina za benzin u Crnoj Gori i carina na automobilske gume, zatim da se u Podgorici otvori carinarnica, da se poboljša vozni park na željezničkoj pruzi Podgorica – Plavnica i na njoj instalira depo uglja. Zalagala se za proširenje putne mreže kroz Crnu Goru, tražila poboljšanje PTT saobraćaja.

Zahtijevala je suzbijanje ulične prodaje dućanske robe, davala primjedbe i predloge na projekte zakona o suzbijanju nelojalne utakmice i o razrezivanju i naplaćivanju prireza za izdržavanje komora.

Komora je tada osnovala trgovačka udruženja u Podgorici, Cetinju, Rijeci Crnojevića, Virpazaru, Baru, Ulcinju, Kolašinu, Andrijevici, Danilovgradu i Nikšiću. Izdala je brojna odobrenja i uvjerenja, među ostalima za upravljanje trgovačko-industrijskim i zanatskim radnjama, o porijeklu robe, nadmetačkoj sposobnosti, oslobađanju carine na mašine…

Mićo Stijović je umro 1946. godine.

– Mićo Stijović je insistirao na profesionalizmu i poslovnom moralu. Kod njega je sve bilo precizno, nije bilo odstupanja od dogovorenog. Bio je vizionar, jer je još prije Drugog svjetskog rata razmišljao o turizmu kao strateškoj grani crnogorske ekonomije (dr Vojislav Mandić, unuk Mića Stijovića).

Nešo Šćepović

Predsjednik Trgovačko-industrijske i zanatske komore u Podgorici, od 1930. do 1941. godine.

Rođen je 1882. godine u Podgorici. Borio se u balkanskim i Prvom svjetskom ratu. Bio je ugledni trgovac, izuzetnih sposobnosti za razvoj poslova širom Crne Gore, koji je organizovao i koordinirao prodaju stoke, kože, duvana i druge robe van granica zemlje. Uspjeh u poslu pratio je Šćepovićev osjećaj za društvenu odgovornost, pa je zabilježeno da je često pomagao siromašnima i ljudima u nevolji, u vrijeme koje je odlikovala nemaština. Predsjednik Opštine Podgorica bio je punih 14 godina, u dva mandata, i u tom periodu grad je dobio električnu centralu, opštinsko kupatilo i opštinski dom. Bio je vijećnik Zetske banovine od 1930. godine.

U vrijeme Šćepovićevog mandata na dužnosti predsjednika, Komora se zalagala za korigovanje ekonomske politike Vlade Kraljevine Jugoslavije prema Crnoj Gori, da bi se unaprijedio kvalitet života na ovim prostorima i ublažila teška ekonomska realnost. Komora je, kao osnovno strateško pitanje, potencirala razvoj saobraćaja, i to u prvom redu izgradnju Jadranske željeznice sa izlaskom na Crnogorsko primorje, a zatim cesta, naročito onih koje će povezivati Crnu Goru sa Srbijom i Bosnom. U tom periodu organizovane su i prve autobuske linije.

Umro je 1944. godine.

„O sopstvenoj sudbini treba u prvom redu sami da razmišljamo i preduzimamo sve opravdane korake, da se u nizu mjera za saniranje opštih prilika jednom obrati posebna pažnja na naše krajeve, zato je i kod nas potrebno grupisati pozitivne snage i na taj način stvoriti moćnog faktora, ako je to uopšte moguće“ (Nešo Šćepović, 1940. godine).

Nikola Đakonović

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 1962. do 1963. godine.

Rođen je 1911. godine u Ulcinju. Prije Drugog svjetskog rata završio je Pravni fakultet. Član Komunističke partije Jugoslavije postao je 1937. godine. U toku Drugog svjetskog rata bio je na raznim dužnostima u jedinicama NOV. Od 1944. do 1948. godine nalazio se na rukovodećim mjestima u Upravi državne bezbjednosti. Obavljao je dužnosti ministra, državnog sekretara, člana i potpredsjednika Izvršnog vijeća Crne Gore. Bio je predsjednik Vrhovnog suda Crne Gore, poslanik Savezne narodne skupštine i Narodne skupštine Narodne Republike Crne Gore. Bio je član CK SK Crne Gore i Revizione komisije CK SKJ.

Privredna komora Crne Gore, za vrijeme predsjedničkog mandata Nikole Đakonovića, ukazivala je na probleme i zalagala se za njihovo rješavanje – nerazvijenosti poljoprivrede, niske akumulativnosti i rasta gubitaka privrednih organizacija, probijanja investicionih rokova, saobraćajne nerazvijenosti. U sektoru turizma, Komora je pozivala državu u borbu protiv nelegalnih ugostiteljskih objekata. Đakonović se posebno zalagao za integraciju privrednih organizacija – i van granica lokalnih zajednica – zarad unapređenja njihove konkurentnosti i rezultata.

Umro je 1968. godine.

„Praksa pokazuje da smo orijentisani na integraciju preduzeća unutar pojedinih komuna, a privreda ne trpi granice ni komuna ni Republike. Dužnost političkih i društvenih faktora je da podstiču proces integracije i pravilno ga usmjeravaju“ (Nikola Đakonović, 1963. godine).

Dušan Đurović

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 1963. do 1965. godine.

Rođen je 1914. godine u Dupilu, Bar. Završio je Filozofski fakultet u Beogradu 1939. godine. Učesnik je NOB od 1941. godine. Bio je vijećnik ZAVNO Crne Gore, Boke i CASNO. Bio je između ostalog sekretar Sreskog narodnog odbora, direktor Ureda za statistiku Crne Gore, potpredsjednik Planske komisije Crne Gore, direktor Glavne uprave za plan, direktor Zavoda za privredno planiranje, zamjenik direktora Kombinata aluminijuma u Titogradu (Podgorica). Odlikovan je sa više visokih odlikovanja.

U vrijeme mandata Dušana Đurovića, Privredna komora Crne Gore se zalagala, između ostalog, za modernizaciju preduzeća, razvoj standardizacije i tipizacije zarad racionalizacije u proizvodnji, usmjeravanje integracija privrednih organizacija u cilju bržeg i lakšeg obavljanja zadataka, sprečavanje monopolističkih tendencija pri tim procesima.

Umro je 1997. godine.

„Veliki broj strogo specijalizovanih proizvođača postaje uslov bez kojega je nemoguće ostvariti maksimalne proizvodne ekonomske efekte. Proces integracije kod nas ima poseban značaj, zbog toga što je privreda Crne Gore mala, sa relativno suženim proizvodnim mogućnostima, zbog nepostojanja potrebne tradicije kao i dobrim dijelom ograničenog tržišta za niz proizvoda“, (Dušan Đurović 1963. godine).

Vladimir Jovanović

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 1965. do 1967. godine.

Rođen je 1921. godine u Kotoru. Završio je Pomorsku trgovačku akademiju. Bio je sekretar Opštinskog komiteta Komunističke partije Jugoslavije u Kotoru. Radio je u Privrednom savjetu FNRJ i Saveznoj planskoj komisiji. Bio je pomoćnik ministra za industriju u Vladi Crne Gore, direktor Opšte – građevinskog preduzeća „Titograd“, potpredsjednik Skupštine opštine, sekretar Sekretarijata za robni promet i opšte privredne poslove Izvršnog vijeća Crne Gore, republički sekretar za finansije, te predsjednik Republičkog vijeća Saveza sinidikata Jugoslavije za Crnu Goru.

Za vrijeme Jovanovićevog mandata na dužnosti predsjednika, Privredna komora Crne Gore je ukazivala i zalagala se za rješavanje problema likvidnosti privrede, teškoća u snabdijevanju industrije sirovinama i repromaterijalom, opadanja prometa i izvoza industrijskih proizvoda, neujednačenih kretanja proizvodnje u različitim granama. Predsjednik Jovanović je naglašavao neophodnost modernizacije i unapređenja procesa u privrednim organizacijama.

Njegovi savremenici kažu da su povjerenje, poštovanje i predanost osnovna načela kojima se rukovodio u ličnom i profesionalnom životu. Njegov moto je bio: „Što više razgovarati sa ljudima i sačuvati ih“.

Umro je 1990. godine.

„Mora se računati na podizanje privrede na viši organizacioni i tehnološki stepen. Privredne organizacije to moraju uraditi ukoliko žele da dalje razviju svoje poslovanje i da se održe“ (Vladimir Jovanović, 1963. godine).

Milorad Vuković

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 1967. do 1972. godine.

Rođen je 1923. godine u Podgorici, gdje je i završio Trgovačku akademiju. Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu u Beogradu 1951. godine. Radni vijek je najvećim dijelom proveo u Privrednom savjetu Vlade Federativne Narodne Republike Jugoslavije, gdje je bio rukovodilac grupe. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više drugih odlikovanja.

U vrijeme Vukovićevog mandata na dužnosti predsjednika Privredne komore Crne Gore, u jeku su bile reforme Ustava Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije koje su omogućile republikama da vode glavnu riječ o ekonomskom razvoju. Od 1967. godine sredstva državnih fondova, umjesto privrednim organizacijama, prenošena su bankama. Došlo je do naglog uspona ekonomske moći banaka, veletrgovine i spoljnotrgovinskih organizacija, gdje se koncentrisao najveći dio društvenog kapitala. Bruto društveni proizvod je u tom periodu rastao po stopi od 7,5 odsto zahvaljujući stranim kreditima, ali su i gubici privrednih organizacija bili značajni.

Umro je 1986. godine.

„Moramo se preorijentisati na visokovrijednu proizvodnju sa više rada, tehnike i tehnologije, a manje sirovina. Moramo biti analitički i selektivni u odabiranju proizvoda, koji ne proizvode gubitke, već ostvaruju značajan dohodak“ (Milorad Vuković, 1978. godine).

Milorad Stanojević

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 1972. do 1974. godine.

Rođen je 1931. godine u Beogradu. Diplomirani je inženjer agronomije i doktor poljoprivrednih nauka. Bio je tehnički i generalni direktor Pivare „Trebjesa“ u Nikšiću, republički sekretar za poljoprivredu i šumarstvo, generalni direktor Agrokombinata „13. jul“ u Titogradu (Podgorica) koji je doprinio da se ta kompanija finansijski konsoliduje i posluje na preduzetnim i tržišnim osnovama, te da se stvore uslovi da se valorizuje Ćemovska pustopoljina. Bio je potpredsjednik Privredne komore Jugoslavije, član CK SK Crne Gore kao i Predsjedništva SK Jugoslavije. Objavio je brojne stručne i naučne radove. Dobitnik je Nagrade oslobođenja Titograda. Privredna komora Crne Gore mu je, kao penzioneru, u maju 2008. godine uručila priznanje za životno djelo.

Privredne okolnosti, u vrijeme Stanojevićevog mandata na dužnosti predsjednika Komore, odlikovale su rast BDP zahvaljujući povećanju investicija, rastu obima proizvodnje i javne potrošnje, ali i zaostajanje u razvoju za drugim republikama SFRJ, te rast nezaposlenosti uz višak zaposlenih u administraciji.

„Privredna komora, kao strukovna organizacija, ima značajnu ulogu u konstituisanju dugoročne koncepcije razvoja koja proizilazi kao rezultat dogovora svih subjekata udruženog rada i društveno-političkih zajednica. Taj posao treba posmatrati u funkciji borbe za jačanje reproduktivne sposobnosti privrede i za svođenje fenomena gubitaka u realne okvire“
„Crna Gora i njena privreda moraju da postanu što otvorenije za kooperaciju sa privredama drugih republika i zajedničko ulaganje sa inostranim partnerima.“ (Milorad Stanojević, 1978. godine).
„Svaka generacija mora prepoznati svoje ciljeve, metode djelovanja i tempo preobražajnih promjena za dalji progres Crne Gore“ (Milorad Stanojević, 2004. godine).

Momčilo Vlahović

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 1974. do 1978. godine.

Rođen je 1936. godine u Mojkovcu. Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu u Zagrebu. Početkom 1960-ih, nakon studija, pet godina radi u preduzeću „Elektroda“ u Zagrebu, gdje je obavljao dužnost šefa i direktora nekoliko sektora. Generalni direktor Vunarskog kombinata u Bijelom Polju bio je osam godina. Više puta je biran za člana najužeg rukovodstva SKJ za opštinu Bijelo Polje. Bio je član CK SK Crne Gore i poslanik Skupštine SR Crne Gore.

U vrijeme mandata predsjednika Komore Momčila Vlahovića, crnogorska privreda borila se sa problemima opadanja produktivnosti, nelikvidnosti, porasta gubitaka, zaduženosti. Privredna komora se, između ostalog, zalagala za unapređenje ekonomije rada i sredstava u svim organizacijama udruženog rada, rješavanje problema prekoračenja investicionih ciklusa što je bila posljedica neefikasnosti izgradnje objekata i prolongiranja rokova, kao i za modernizaciju manje razvijenih opština.

Momčilo Vlahović je umro 2016. godine.

„Stabilizacija privrede, kao opštedruštveni cilj, može se najbolje postići putem podizanja efikasnosti privređivanja. Za buduće poslovanje privrede od velikog značaja i interesa su promjene sistemskih rješenja. Osnovna preokupacija ekonomske politike treba da bude oživljavanje proizvodnje i svođenje potrošnje u okvire realnih mogućnosti“ (Momčilo Vlahović, 1975. godine).

Omer Kurpejović

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 1978. do 1981. godine.

Rođen je 1929. godine u Sređanu, Rožaje. Diplomirani je pravnik. U opštini Rožaje obavljao je najodgovornije dužnosti: predsjednik Opštine, sekretar OK SKJ, generalni direktor Kombinata „Gornji Ibar“. Bio je predsjednik SSRN Crne Gore, član predsjedništva CKSK Crne Gore, predsjednik Skupštine Crne Gore, predsjednik Saveznog vijeća Skupštine SFRJ. Nosilac je Trinaestojulske nagrade i više odlikovanja.

U vrijeme kada je Kurpejović bio predsjednik Privredne komore, crnogorsku ekonomiju su pritiskali problemi visoke inflacije koja je slabila ekonomski položaj privrednih organizacija, njihovu konkurentsku sposobnost i interes za izvoz, otežana nabavka sirovina, rast troškova, pad obima proizvodnje, povećan uvoz i deficit u spoljnotrgovinskom prometu.
Komora se tada zalagala za privredni razvoj kroz jačanje prerađivačke industrije, poljoprivrede, turizma i građevinarstva, i ove oblasti je prepoznavala kao osnovu za udruživanje rada i sredstava.

Umro je 2013. godine.

„Komora kao asocijacija privrede treba da bude uključena u rješavanje svih problema udruženog rada. Jasno je svima da ona nema ni para ni vlasti, ali ima društvenu ulogu da sagleda i shvati probleme pojedinih subjekata u udruženom radu i da se založi kod odgovarajućih organa u Republici za rješavanje problema“ (Omer Kurpejović, 1978. godine).

Vojislav Knežević

Predsjednik Privredne komore od 1981. do 1983. godine.

Rođen je 1940. godine u Grabu, Bijelo Polje. Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu u Beogradu, a vanredno je pohađao i Ekonomsko – pravni fakultet u Parizu. Karijeru je započeo u Saveznom zavodu za društveno planiranje. Radio je u Organizaciji za ekonomski saradnju i razvoj (OECD) u Parizu. Bio je savjetnik u Kabinetu Predsjednika SFRJ. Objavio je niz stručnih radova iz oblasti privrednog sistema i razvoja.

U Privrednoj komori Crne Gore najprije je obavljao dužnost potpredsjednika. Tokom Kneževićevog mandata kao predsjednika, Privredna komora Crne Gore je imala značajnu ulogu u ostvarivanju politike ekonomske stabilizacije.

„Ima li boljeg načina oslanjanja na vlastite snage i resurse, boljeg puta za ostvarivanje stabilizacije privrede od agro – turističke povezanosti koja se može širiti i na druge organizacije, oblasti, kao što su mala privreda, neki prerađivački kapaciteti i slično? Zar nije logično ostvariti preokret prvo ondje gdje postoje domaći faktori proizvodnje, a istovremeno ogromna domaća i inostrana tražnja? Zar svi društveni, ekonomski, posebno bankarski uslovi ne bi trebalo da taj razvoj podstiču?“ (Vojislav Knežević, 1983. godine).

Svetozar Vuletić

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 1983. do 1985. godine.

Rođen je 1938. godine u Dupilu, Bar. Završio je Pravni fakultet u Zagrebu. Bio je direktor preduzeća za snabdijevanje hljebom i mesom u Baru, načelnik odjeljenja za unutrašnje poslove SO Bar, sekretar Opštinskog komiteta SK Bar, inspektor Republičkog sekretarijata za unutrašnje poslove Izvršnog vijeća Crne Gore, predsjednik Skupštine opštine Bar, generalni direktor Luke Bar, direktor Primorske banke u Baru i delegat Skupštine SR Crne Gore. Dobitnik je nagrade Privredne komore Jugoslavije i nosilac više odlikovanja.

Za vrijeme mandata Svetozara Vuletića na dužnosti predsjednika, Privredna komora se, između ostalog, zalagala za povećanje produktivnosti i efikasnosti privređivanja, uz veće korišćenje kapaciteta privrednih organizacija, orijentisanje proizvodnje ka izvozu, brži razvoj male privrede, rješavanje problema likvidnosti.

Umro je 2018. godine.

„Privredni trenutak u kome se nalazimo zahtijeva što je moguće veće oslanjanje na sopstvene snage i traži preispitivanje ukupnog ponašanja na svim radnim mjestima i u svim organizacijama udruženog rada, u cilju stvaranja klime rada, veće društvene odgovornosti i organizovanosti rada i proizvodnje“ (Svetozar Vuletić, 1983. godine).

Lazar Šaulić

Predsjednik Predsjedništva Privredne komore Crne Gore od 1985. do 1986. godine.

Rođen je 1927. godine na Žabljaku. Tehnički fakultet završio je u Ljubljani. Kao inženjer je radio u fabrici „Bratstvo“ u Travniku do 1961, godine, kada prelazi u IGM „Radoje Dakić“ u Titogradu (Podgorica), gdje postaje vršilac dužnosti direktora, a zatim i generalni direktor (1963-1978).

Za vrijeme Šaulićevog mandata na dužnosti predsjednika Predsjedništva Privredne komore ova asocijacija privrednika se, između ostalog, zalagala za finansijsku konsolidaciju privrede i banaka, povećanje proizvodnje i izvoza, unapređivanje ekonomskih odnosa sa inostranstvom, jačanje male privrede. Privredna komora je učestvovala u u pripremi sistemskih zakona o ekonomskim odnosima sa inostranstvom, bankama, te o osnovama sistema planiranja.

Lazar Šaulić je umro 1992. godine.

„Pitanja male privreda, organizovanost privrednih organizacija, odnosno uopšte organizovanosti privrede moraju biti u centru stalne aktivnosti Privredne komore Crne Gore” (Lazar Šaulić, 1986. godine).

Žarko Dragović

Predsjednik Predsjedništva Privredne komore Crne Gore od 1986. do 1991. godine.

Rođen je 1931. godine u Ćuriocu, Danilovgrad. Ekonomski fakultet je završio u Beogradu. Bio je direktor Republičkog zavoda za privredno planiranje (1965-1969), republički sekretar za privredu (1969-1974), generalni direktor Montenegroturista (1974-1978), predsjednik poslovodnog odbora Investicione banke Udružene banke Crne Gore (1978-1982), delegat u Vijeću republika i pokrajina Skupštine SFRJ (1982-1986).

Za vrijeme Dragovićevog mandata na mjestu predsjednika Predsjedništva, Privredna komora Crne Gore se zalagala, između ostalog, za finansijsku konsolidaciju privrede i bankarskog sektora, te za veće uloge naučnih analiza u organizacionom oblikovanju organizacija udruženog rada u funkciji boljeg iskorišćenjenja njihovih kapaciteta i povećanja proizvodnje, kao i uvođenje informatike u obrazovni sistem.

Umro je 2019. godine.

„Privredna komora i organizacije udruženog rada bi trebalo mnogo više da učestvuju u kreiranju i pripremanju mjera ekonomske politike. Veće uključivanje kod pripreme propisa je istovremeno garancija i za potpunije njihovo sprovođenje“ (Žarko Dragović, 1986. godine).

Vasilije Vojvodić

Predsjednik Privredne komore Crne Gore 1991. godine.

Rođen je 1938, godine u Konjusima, Andrijevica. Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu u Beogradu, dok je poslijediplomske studio pohađao u Zagrebu. Bio je potpredsjednik Skupštine opštine Ivangrad (Berane), generalni direktor Polimke, zamjenik republičkog sekretara za privredu, zamjenik predsjednika Komiteta za saobraćaj i veze, pomorstvo i putnu privredu, član Izvršnog vijeća Skupštine SR Crne Gore. Prije nego je preuzeo dužnost predsjednika Komore, bio je član njenog Predsjedništva.

Za vrijeme Vojvodićevog mandata, Komora je, između ostalog, potencirala potrebu rješavanja problema likvidnosti privrede kroz reprogramiranje ili otpis dugova kod banaka, pozivala na veće angažovanje za naplatu potraživanja, te za intenziviranje izvoza.

„Rješavanje pitanja nedostatka obrtnih sredstava, posebno u preduzećima čiji programi imaju tržišnu perspektivu i ostvaruju značajnu dobit mora biti prioritetan zadatak banaka kao i organa Republike. Nužna je hitna transformacija bankarskog mehanizma i osnivanje banke koja će moći da realizuje date zakonske mogućnosti i ostale pogodnosti od značaja za realizaciju privrede Republike“ (Vasilije Vojvodić, 1990. godine).

Vojvodić se tokom rada u Komori posebno zalagao za razvoj turizma.

„Lokacije koje su turistički neafirmisane, infrastrukturno neopremljene i koje ne pripadaju najvišoj kategoriji trebalo bi nuditi inopartnerima za mješovita, ali i za sopstvena preduzeća“ (Vasilije Vojvodić, 1989. godine).

Umro je 2009. godine.

Vojin Đukanović

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 1991. do 1997. godine.

Rođen je 1942. godine u Lukovu, Nikšić. Završio je Ekonomski i Mašinski fakultet.

Od 1965. do 1989. godine obavljao je brojne odgovorne dužnosti u Željezari „Boris Kidrič“ u Nikšiću: inžinjer u livnici, šef mašinske službe, glavni inženjer elektro-mašinskog održavanja, direktor održavanja i direktor radne zajednice tehničkih službi, član i potpredsjednik Poslovodnog odbora i direktor Željezare.

Od 1989. do 1991. godine bio je republički sekretar, pa zatim ministar za privredu, što je dužnost koju je obavljao i od 1998. do 2002. godine. U periodu 1997-1998. bio je potpredsjednik Vlade Savezne Republike Jugoslavije.

Đukanović je dobitnik više nagrada i društvenih priznanja, među kojima Ordena rada sa srebrnim vijencem, Ordena zasluga za narod sa srebrnim zracima, Trinaestojulske i Nagrade oslobođenja Nikšića „18. septembar“ i brojnih drugih.

Đukanović je stupio na dužnost predsjednika Privredne komore u vrijeme dramatičnih ekonomskih okolnosti koje su prijetile, kako je isticao, „totalnim raspadom privrednog sistema u Crnoj Gori“. Za vrijeme njegovog mandata, Komora je, između ostalog, podsticala prestrukturiranje proizvodnje, zalagala se da se kroz poreski sistem izjednače prava i obaveze privatnog i društvenog sektora, prošire ekonomski odnosi sa inostranstvom, te sprovede „informatizacija privrede“.

On je potencirao potrebu za aktivnim partnerstvom Komore i državnih organa.

„Komora mora biti ozbiljan, kvalifikovan, uporan i prije svega efikasan partner državi. Ona mora ojačati svoj status prema Vladi i Skupštini kao i u zemljama tržišne privrede. Ona se mora osposobiti da daje savjete i usluge svojim članicama ili pak mora znati gdje se najbolji savjeti mogu dobiti. Privredna komora Crne Gore mora imati ambiciju da utiče na promjenu odnosa moći u društvu u korist privrede kako bi se na taj način suštinski izmijenili postojeći društveno-ekonomski odnosi“ (Vojin Đukanović, 1991. godine).

Vladimir Vukmirović

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 1998. do 2007. godine.

Rođen je 1938. godine u Nikšiću. Diplomirao je na Rudarsko-geološkom fakultetu u Beogradu 1962. godine. U Rudnicima boksita u Nikšiću radio je 33 godine, kao inženjer u proizvodnji, upravnik, šef službe razvoja, glavni inženjer na investicijama, direktor radne organizacije i predsjednik Poslovodnog odbora. Bio je predsjednik Društva inženjera, tehničara, geologa i metalurga Crne Gore i Jugoslavije, stalni član Svjetskog rudarskog kongresa i predsjednik Planinarskog saveza Jugoslavije.

Autor je ili koautor više od 40 radova iz oblasti rudarstva objavljenih u domaćim i stranim stručnim časopisima. Dobitnik je značajnih privrednih nagrada i nosilac većeg broja odlikovanja.
Privredna komora, za vrijeme Vukmirovićevog mandata na dužnosti predsjednika, između ostalog je doprinosila stvaranju povoljnog investicionog ambijenta u Crnoj Gori.

„Cilj nam je poslovni ambijent postane takav da svaki strani investitor s lakoćom prepozna osnovne elemente tog ambijenta kao iste one u zemljama tržišne privrede, da se u tom ambijentu osjeća komotno i da isti pruža odgovarajuće usluge za oplodnju kapitala“ (Vladimir Vukmirović, 2005. godine).

Jedan od prioriteta Komore je bila i integracija u Evropsku uniju.

„Brzina ulaska Crne Gore u Evropsku uniju u najvećoj mjeri zavisi od nas samih. Mi činimo napore da tamo stignemo što prije, to je preovlalađujuća misao privrednika“ (Vladimir Vukmirović, 2005. godine).

Velimir Mijušković

Velimir Mijušković, predsjednik Privredne komore Crne Gore od 2008. do 2018. godine.

Rođen je 26. marta 1950. godine u Danilovgradu. Ekonomski fakultet završio je u Podgorici.

U svojoj bogatoj privrednoj karijeri obavljao je brojne rukovodeće funkcije. Bio je generalni direktor Zanatsko komunalnog preduzeća u Danilovgradu. Kompanijom Žitopromet a.d. Spuž rukovodi od 1986. do 2005. godine. Dužnost potpredsjednika Privredne komore Crne Gore obavljao je od 2005. do 2008. godine.

Tokom njegovog predsjedničkog mandata Komora je prepoznata kao značajan partner državnih i lokalnih institucija, te regionalnih i međunarodnih poslovnih asocijacija. Predsjedavao je Asocijacijom komora Balkana, bio potpredsjednik Foruma privrednih komora jadransko – jonske regije, te član Upravnog odbora EUROCHAMBRES-a.

Zaslužan je za donošenje novog Zakona o Privrednoj komori Crne Gore, kojim je unaprijeđen pravni okvir ove institucije utemeljen na pozitivnoj evropskoj praksi i tradiciji ustrojstva privrednih komora u najrazvijenijim zemljama Evrope.

– Mora se donijeti jasna strategija privrednog razvoja zemlje, na čijoj realizaciji treba istrajavati. To je preduslov obezbjeđivanja povoljnije privredne strukture koja je garant ekonomskog rasta, samim tim i veće zaposlenosti, kao i ravnomjernijeg regionalnog razvoja. Dugoročni razvoj zahtijeva značajna ulaganja u infrastrukturu, proizvodni sektor i prerađivačke kapacitete – kazao je Mijušković na Konferenciji o ekonomiji, najznačajnijem regionalnom skupu koji je Komora uspostavila za vrijeme njegovog predsjedavanja.

Dobitnik je brojnih priznanja. Predsjednik Crne Gore ga je odlikovao Ordenom rada, Opština Danilovgrad uručila mu je priznanje „9. decembar“, Privredna komora Jugoslavije Nagradu za postignute izvanredne rezultate u oblasti menadžmenta,

– Svojom liderskom ulogom pokazao je na koji način Komora treba da osnaži, promoviše i obogati dobre privredne veze unutar zemlje i kvalitetne poslovne komunikacije sa međunarodnom biznis zajednicom – rekao je o Mijuškoviću predsjednik Crne Gore Filip Vujanović.

Vlastimir Golubović

Predsjednik Privredne komore Crne Gore od 2018. do 2021. godine.

Rođen je 15. oktobra 1957. godine u Pljevljima. Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu Univerziteta Crne Gore 1981. godine.

Bogatu poslovnu karijeru započeo je u Opštini Danilovgrad – Upravi prihoda, nastavio u Industriji građevinskih mašina „Radoje Dakić“, a zatim obavljao rukovodeće dužnosti u sektorima Kazneno popravnog doma, Crnagoracoopa, te kao direktor podgoričkog predstavništva preduzeća Metaloservis iz Vrbasa. Kompaniju Veletex osnovao je 1992. godine i bio njen izvršni direktor i predsjednik gotovo tri decenije.

Golubović je više od 20 godina aktivno učestvovao u radu organa i tijela Privredne komore Crne Gore. Obavljao je dužnost predsjednika Odbora udruženja trgovine, bio član Upravnog odbora i predsjednik Skupštine Privredne komore u dva mandata.

Period Golubovićevog mandata većim dijelom je obilježio intenzivan ekonomski razvoj kojem je Privredna komora značajno doprinosila kao institucionalni partner donosiocima odluka na državnom i lokalnom nivou. Svojom stručnošću, profesionalnošću i izuzetnim organizatorskim sposobnostima, Golubović je, sa svojim timom, predano radio na unapređenju poslovnog ambijenta, reformi privrednog zakonodavstva i otklanjanju administrativnih barijera za rad kompanija, te dodatnoj afirmaciji Privredne komore Crne Gore u očima domaćih, regionalnih i međunarodnih partnera.

„Tokom 93 godine postojanja Komora je radila u različitim društveno ekonomskim uslovima, ali u njoj nikada nije posustala snaga ideje njenih utemeljivača da samo jedinstveni možemo dalje. Generacije privrednika i čelnika ove institucije od tada do danas ostavile su široki trag prilagođavajući Komoru potrebama poslovne zajednice, savremenih trendova, čuvajući svoju ulogu prirodnog partnera državnih struktura i pozicionirajući se kao važna članica brojnih regionalnih, evropskih i globalnih komorskih asocijacija“, riječi su Vlastimira Golubovića.